Lalka dla 3 latki

Lalka dla 3 latki

Najlepiej taka która mówi "mama", "tata", robi siku, kupę, płacze, śpiewa (ku radości rodziców) i zepsuje się po dwóch dniach ;) 

To był oczywiście żart z naszej strony. Z doświadczenia wiemy że takie lalki są udręką zarówno dla rodziców jak i dzieci. Rodzice szybko mają dość wszystkich tych dźwięków i zacinających się mechanizmów, a dziecko nie dość że zabijamy w nim kreatywność i samodzielne myślenie to jeszcze płacze kiedy lalka przestaje działać.

Lalka dla trzylatki przede wszystkim nie powinna być zbyt duża ani ciężka. Jeśli zależy nam bardziej na noszeniu ze sobą lalki i przytulaniu jej, to dobrym wyborem będzie lalka z miękkim brzuszkiem. Jest leciutka i mięciutka. Przykładem takiej lalki jest laleczka o imieniu Noni. Wszystkie lalki Noni mają miękki brzuszek, tj. wykonany z materiału. Natomiast rączki, główka i nóżki zrobione są z winylu. Lalka położona, dodatkowo zamyka oczy.

Kiedy lalkę chcielibyśmy np. kąpać i pielęgnować to dobrym wyborem będzie lalka cała z winylu. Jednak ważne aby nie była większa niż powiedzmy 38 cm. Czym większa lalka tym cięższa. Nie warto kupować lalki dla dziecka jak to niektórzy mówią "na zapas". Ciężka lalka zniechęci dziecko do zabawy nią.

Nie zapominajmy też o bezpieczeństwie dziecka. Lalka to często prezent z którym dziecko nie rozstaje się przez lata, całuje ją, śpi z nią, wszędzie ze sobą zabiera. Tak więc jakość materiałów z jakich wykonana jest lalka jest bardzo ważna. Nie kupujmy więc lalek wątpliwego pochodzenia czy jakości.

Kiedy lalka nie ma tych wszystkich wspomnianych na wstępie funkcji dziecko jest bardziej zaangażowane w zabawę, musi samo wymyślać różne sytuacje, mówić za lalkę i do lalki. Dzięki takiej zabawie w dziecku rozwija się opiekuńczość, kreatywność, lalka uczy odpowiedzialności (opieka nad lalką). Natomiast czynności takie jak czesanie lalki czy np. ubieranie lalki to doskonałe ćwiczenie manualne dla naszych dzieci.

Dzięki lalce dziecko zyskuje przyjaciela czy przyjaciółkę, a dbając o nią może przez chwile wcielić się w rolę rodziców, dzięki czemu dziecku często będzie łatwiej, ich zrozumieć.